Advaita Nederland had een (chat!) interview met Menno Macon:

AN: Wat is jouw link met Advaita?
MM: Via Wolter Keers een goede vriend. Zijn bijeenkomsten bezocht ik vandaar uit raakte we bevriend.

AN: Wat deden deze bijeenkomsten met je?
MM: Het was een soort herkennen van mijn situatie toen en eerdere ontdekkingen alleen toen eindelijk eens uit dat spirituele gedoe maar gewoon in duidelijke menselijke taal.

AN: Wat was er dan zo duidelijk aan het taal gebruik van Wolter Keers?
MM: Wat iedereen zoekt is liefde, en dat is tot dan toe in ervaringen verpakt met hier en daar een uitschieter, zijn gave was het om op ieders ‘niveau’ dit te spiegelen.

AN: Maar je zocht daar niets op die bijeenkomsten, want je had ‘eerdere ontdekkingen’? Kun je daar iets over zeggen, welke ontdekkingen?
MM: Ontdekkingen eerder verschuivingen compleet onverwachts maar toen (ik was toen 18) wist ik niets ervan maar wist ik dat het waar was, i.p.v. de kooi van ik was ik niet alleen ik en de ‘kooi’ maar ook de ander, alleen toen had ik geen referentie punt of weet wat het was, toen had je geen informatie hierover.
Ik ging het in het christendom zoeken ook vanwege t overlijden van mijn vader en wat hij op zijn sterfbed zei dat was de trigger, later werd dat yoga en zo en toen ontmoette ik via Jan van Delden Wolter en zo raakten we allen bevriend.

AN: Okee. En nu, waar sta je nu?
MM: En waar ik nu sta is niet het gevolg daarvan hoe tegenstrijdig dit ook mag klinken.

AN: Bedoel je dat ‘nu’ vrij is van oorzaak en gevolg?
MM: Natuurlijk niet, wat voor idee heb jij erover hoe het zou moeten zijn?

AN: Goed, even terug naar je uitlating: ‘En waar ik nu sta is niet het gevolg daarvan.’ Kun je daar dan wat meer overzeggen, Menno?
MM: Er is geen examen, mensen hebben vreemde ideeën over anderen en vergelijken graag.

AN: Je ontdekkingen zijn altijd hetzelfde voor je gebleven?
MM: Kijk, zien heeft mij niet verlaten dus dat is ook voor alles en iedereen.
Het is niet zo’n spektakel, of ligt in de mate van ervaringen, want die zijn opgetuigd als brandstof dienen die om t zoeken te ontsteken.
AN: Mooi!

AN: Wolter Keers hield bijeenkomsten, en dat doet Jan van Delden ook. Doe jij dat dan ook?
MM: Nee ik voel geen behoefte om bijeenkomsten te houden dat circus is aan anderen. Ik schrijf op mijn blog en soms een enkele keer praat ik erover.

AN: Ok. Heb jij valkuilen ontmoet op ‘je pad’?
MM: Tuurlijk , het ~pad hah is 1 grote vuile valkuil het luik onder de guilotine. Het punt is we zoeken omdat we voelen dat er iets ontbreekt omdat we ons ‘niet af’ voelen, vanuit de gewoonte van denken en voelen kunnen we een hele lange tijd niets anders dan het in die wereld te zoeken en te vinden. Dus elke weg is uniek, individueel past perfect bij jezelf omdat je dat droomt en droomt dat je in een droom kunt ontwaken. Het verbeteren van jezelf, in relaties , werk noem het maar op, die complete trap van mazlof heb je een tijd nodig totdat je het zo zat bent en of gedwongen wordt door ziekte of zo en dan begint t pas.

AN: Hebben we een leraar nodig, volgens jou?
MM: Nou een leraar heb je niet nodig. Kijk Wolter was geen leraar, maar toen ie overleed en toen internet opkwam opeens kwam daar de idioterie van satsangs en leraarschap. Een hele nieuwe wereld over denken over advaita en non~dualiteit voor de persoon werd geboren.

AN: Er bestaat een weg naar buiten en naar binnen?
MM: Een weg is altijd vanuit hier een weg is van hier naar daaar als het maar weg van hier is dan worden we daar (altijd later) verlicht iemand ‘daar’ weet het denken mensen.

AN: Je startpunt en je eindpunt is altijd hier, nu? Begrijp ik je goed, Menno?
MM: Zo’n beetje wel waarom zou jij niet af zijn? Behalve wat ideeën die jij over jezelf en de wereld hebt die jouw geheugen je flits flits voorspiegelen en je mogelijk je toe eigent. Dus dat bedekt als een soort magnetische sluier dat wat je nu al bent. We zijn gefixeerd op , gefocust op, gericht op dingen, woorden, gevoelens, prikkels die het geheugen gelijktijdig hier projecteren als 1 geheel, maar goed bezien kunnen we dit pas zeggen als al die dingen gestopt zijn te bestaan, dus een gevoel of een gedachte die is opgehouden te bestaan ..bestaat niet meer. Ben ik een object van mijn waarnemen? want ik ken toch waarnemingen, ik ken gedachten, gevoelens, lichamen, die t geheugen elders plaatst alsof er een afstand tussen mij en de wereld bestaat en daar en later als in ruimte en tijd.

AN: We zijn er al?
MM: Dat zijn aannames, net als we honderden jaren terug geloofden dat de aarde plat was en dat mensen eraf zouden vallen, dat werd een wereldbeeld , een collectieve overtuiging genoemd. Wat nu als een overtuiging niet echt is?

AN: Maar de weg daaruit, is spontaan, begrijp ik van je?
MM: Omstandigheden, kunnen ingrijpend zijn omdat je die niet meer kunt abstraheren, je kunt igv ziekte niet meer jezelf eruit denken vaak zijn die gebeurtenissen voldoende en heb je geen advaita of zelf onderzoek dan nodig als het dak op je kop valt bij wijze van spreken. Ik merkte dat het een diepe wanhoop is dat zoeken een diep verlangen naar wat echt is. Wakker worden van niemand. Het gebeurt niet met je, het is simpel en je weet het direct maar t heeft geen zin om hierover te praten, nog om een route-map naar toe uit te leggen. Wat jij wil weten is vasthouden het grijpen om er wat mee te kunnen doen maar de overtuiging dat je iets nog moet doen of inzien is al prima toch dat is het ook namelijk en als je omkijkt naar een boom dan is dat het ook en ga je naar de vuilnisbak dan is dat t ook. Wat we afwijzen of bedenken is er dan als beleving, ervaring de hele dag door recyclebinnuh, of een soort packmannetjes de omschrijving Piet is Piet en Menno Mennoot en zo voorts.

AN: Okee, duidelijk. Als laatste: is er een verschil, een leven met een ontdekking en zonder? Verandert er ons leven door?
MM: Nou ik hoop dat t niet duidelijk is:-) wie zou er overblijven om verschillen te willen oordelen van ‘ervoor’ en ‘erna’ zonder vast ik gevoel in het lijf voelt soepeler maar voor t zelfde kan je net zo goed even nerveus of gespannen overkomen.
Een wereld is in mij en daarin ben ik als water de golf en of dat nu een leuke of gespannen golf is verontrust niet echt.

AN: Goed, het gaat niet om wat we ervan denken. Het blijft een ontdekking, nu. En het leven wordt er soepeler door, door zo’n ontdekking. Zo ongeveer samengevat, klopt dat Menno?
MM: Ik klop niet, en je ziet hoe snel het woord ontdekking en hiervoor en erna zijn intrede hebben gedaan, kijk mensen zoeken zekerheid, zelfs in het ontmantelen dan liefst, graag zo snel en pijnloos als mogelijk dan heb ik die verlichting ook gehad:-)

AN: Het leven laat zich slechts leven…
MM: Ik zou niet weten hoe je nu dit kunt vertalen of als verwijzing kunt gebruiken anders dan dat het vroeger of laat een begrip wordt.

AN: Aan de ene kant kunnen we erover praten ernaar verwijzen, aan de andere kant kunnen we dat ook maar beter weer zo snel mogelijk loslaten…
MM: Jij ziet nu toch moeiteloos letters op jouw scherm verschijnen. Niet denken over hoe je moet leren of via een leraar moet leren zien. Het lijkt op alsof het regent en je gaat denken hoe het is om een paraplu op te steken. Maar als het regent dan steek je gewoon je paraplu op.
Klik klak dan is praten wat makkelijker dan typen.

AN: Je hebt het over spontaniteit en nondualiteit? Gewoon zijn….
MM: Ik heb het niet over zwelgen in zijn of de liefde via het hart of compassie voor de anderen, ik ken geen liefde daarin behalve als een beursaandeel.
Tussen mij en een ander is er een wereld van denken voelen waar ans sich niets mis mee is tenzijn je gelooft dat je dat echt bent, dan heb je wat te verdedigen omdat dingen buiten je bedreigend kunnen zijn, andere lichamen en zo. Ik kan jou geen aanwijzing geven waar begint ik en eindigt jij? Zie voor jezelf. Aanwezigheid hoe weet je dat ? want als jij slaapt dan is wat jij nu als ‘aanwezigheid’ benoemd weg.

AN: Mooie afsluiting!