In een recent verleden werd ‘ik’ er wel eens van beticht dat ik een charmeur was, die het altijd probeerde iedereen naar de zin te maken. Een complimentje hier, een verzachtend woordje daar. Ik hield mezelf altijd voor dat het was omdat ik graag de sfeer goed wilde houden en mensen niet voor het hoofd wilde stoten. Maar steeds meer komt het besef dat dit eigenlijk vals is. Je zegt niet wat je werkelijk denkt of voelt, maar je houdt je te vriend met jan-en-alleman. Waarschijnlijk omdat je bang bent om iets kwijt te raken of bang bent dat je niet meer aardig gevonden wordt.
De laatste tijd merk ik dat het steeds lastiger wordt en zelfs vies voelt om maar om alles heen te draaien, niet het achterste van je tong te laten zien. Ik was altijd al een open boek, maar nu lijkt het alsof er helemaal geen filter meer zit op wat er werkelijk gevoeld wordt en eruit wil.
Dit is een rare gewaarwording en iets in mij is natuurlijk nog steeds als de dood om in allerlei conflictsituaties terecht te komen. Toch merk ik dat er op de achtergrond een soort rust heerst vanuit waar deze, soms in-your-face opmerkingen, opkomen.
De vraag is natuurlijk of de wereld wel zit te wachten op mensen die altijd écht zeggen wat er in hun omgaat, in plaats van met de handrem erop een beetje om alles heendraaien en pas zeggen wat ze écht vinden achter iemands rug om tegen een vertrouwd iemand uit de omgeving. Ik zit natuurlijk in een wereldje wat aanelkaar hangt van mensen die zich te vriend houden met elkaar, want voordat je het weet is iemand je collega of je baas!
Hoe meer je er over nadenkt en reflecteert, hoe meer je erachter komt hoe vals we eigenlijk vaak met elkaar omgaan. Uit angst voor het verliezen van een vriendschap zeggen we niet wat de ander even wakker zou kunnen schudden, maar sussen we de boel maar weer in slaap. Hoe zeer was ik er mee geholpen geweest als iemand 13 jaar geleden, toen mijn ego enorme proporties had gekregen en om die bodemloze put maar te blijven vullen ik 7 dagen per week radio maakte bij 3FM, dat iemand naar me toe was gekomen en had gezegd: waar ben jij toch in Godsnaam mee bezig PK? Doe het eens wat rustiger aan want je begint een onuitstaanbaar typje te worden dat denkt dat de wereld om hem draait!
Blijkbaar is de Nederlandse maatschappij niet ingericht op dit soort corrigerende taal en word je pas met de neus op de feiten gedrukt als het al te laat is. Als je al iedereen tegen je in het harnas hebt gejaagd, of je energie zo hebt opgebrand door de constante zoektocht naar aandacht en waardering dat je niets anders kunt doen dan omvallen.
Stel jezelf eens de vraag: wat durf jij niet te zeggen omdat je bang bent om iets kwijt te raken?
PK
doorzie 
Mooi beschreven. Herkenbaar.
LikeGeliked door 1 persoon
Goed stuk PK. Herkenbaarheid ten top!
LikeGeliked door 1 persoon
Hoi Patrick
Goed stuk, maar uit welke motivatie wil je het eerlijk zeggen, om te provoceren, te shockeren, of om je stress af te reageren? Is leuk om even bij stil te staan.
Maar jouw manier van eerlijkheid vind ik ontwapenend, humorvol en je zet ons allemaal aan het denken, te gek, en bedankt hiervoor,
Trouwe fan
LikeGeliked door 1 persoon
Marion………Eerlijk iets zeggen is nooit vanuit een motivatie gericht op provoceren, shockeren of afreageren…..Dat is namelijk juist vanuit het ego wat zich sterk en stoer wil voordoen om maar niet ‘onderuit’ te gaan……
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi stuk Patrick.
´De stem van je karakter´, is een goed boek wat inzicht geeft. Schrijfster is Mari Ruti.
groeten,
Jan
LikeGeliked door 1 persoon
Mag ik je ook wat vragen Patrick? Wat is nu precies volgens jou radicale eerlijkheid? Is dat de Waarheid (door)zien door radicaal eerlijk te zijn?
Dat wanneer je niet bang bent en je radicaal eerlijk durft te zijn?
Of wanneer je wel bang bent en je door die angst niet radicaal eerlijk durft/kunt zijn, maar dat wel in de gaten hebt?
Of wanneer je uit angst niet zag waar je bang voor was, maar door het toepassen van radicale eerlijkheid je dat nu wel ziet, en je deze eigenschap dus al bezeten moet hebben, maar niet hebt toegepast en je dus oneerlijk was, maar nu niet meer omdat je nu dus wel radicale eerlijkheid toepast? Of …?
Dit kan jou meer duidelijkheid (simpelheid) geven. En mijn nieuwsgierige aagjesheid doen verblijden met jouw visie.
(Doorzien (van wat dan ook) is, i.m.h.o., niet door het bekende (het ondoorziene dus) het Echte, de Waarheid kunnen (heen)zien. Doorzien is ook niet door de illusie echtheid kunnen zien. Dit kan niet.
Je ziet dat wat is, of je ziet het niet. Je kunt niet alleen 100% jam zien door een lege pot pindakaas heen. Wat je ziet is altijd beide: De lege pot pindakaas en de pot jam die je daar doorheen kunt zien. Met radicale eerlijkheid zie je beide dus. Dit zou je tenminste zo kunnen uitleggen aan jezelf, als je dat leuk en interessant vindt. Het is sowieso radicaal anders).
LikeGeliked door 1 persoon
Is het werkelijk belangrijk Syl?……….Iets (door) zien geeft al aan dat je beide kanten ziet vanuit bewustzijn
LikeGeliked door 1 persoon
Ik kom toevallig op je site, maar. Ik kan je het boek radical honesty; how to perform your life by telling the truth aanraden van brad blanton. Eind augustus doet zijn protégé een verkorte workshop in adam. Het heeft mijn leven 180 graden positief veranderd. Als je wat info zou willen over radical honesty kan je mailen. Gr
LikeGeliked door 1 persoon
Hai Barry, weet je waar en wanneer deze workshop precies in Amsterdam gegeven wordt…of hoe ik hier achter kan komen…?
Vriendelijke groet, mg
LikeGeliked door 1 persoon
Hallo Barry, oefen jij “ radical honesty” ook? het lijkt mij fijn om dat met een maatje af en toe te doen.
Als je interesse hebt of je kent anderen die willen oefenen, laat het mij dan weten.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat durf ik niet te zeggen uit angst om iets kwijt te raken?
Een reactie hierop geven, voor wie dan? Is er,daar dan iemand?
Mocht er wel iemand zijn dan hangt ‘mijn eerlijkheid’ geheel van de situatie af.
Bv. tegen een gewapende gek zal ‘ik’ zeggen wat hij wil horen, als ‘ik’ daarmee
het leven kan behouden om voor ‘mijn kinderen’ te kunnen zorgen enz.
Nu was er hier lezen en een reactie in woorden. Dat is is wel een abstract gebeuren.
Dit geheugen ging zijn gang. Waarom?
Is het ijdelheid, of ………?
Maar mocht zich een situatie voordoen dan kan het zomaar gebeuren
dat de eerder geschreven mooie woorden, de ‘goede’ voornemens ineens niet uitgevoerd worden.
Zet bv. maar een grote sterke neger met een zweep neer en ik zal proberen om de sfeer goed te houden, zal vriendelijk praten en wat al niet meer ……………
Waarom überhaupt een reactie geven aan(?>) P.K.?
Is het wel wijs om een antwoord te geven, want wie zijn/is de volgende lezer(s)?
Wat brengen wij met deze woorden wel of juist niet op gang.
En doet dat dan wat of het er wel toe?
Dit is toch allemaal maar Spielerei. Geen woorden maar daden.
Reactie op reactie…… Wie of wat is ermee begonnen, houdt het dan nooit eens op?
Als er een morgen of overmorgen is, dan zijn wij alles weer vergeten.
En dat is maar goed ook.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik schrijf hier iets, omdat ik het fijn vind om wat te schrijven. In mijn beleving is zelf onderzoek, een zeer goede manier om de waarheid te ervaren. Alles wat verschijnt in de illusie, wilt ervaren worden, als ik een verkramping voel of een een mening heeft over iets, dan wil dat direct gezien en ontleed worden, daar heb ik geen controle over, er is nu de ervaring , dat er een ik is, die steeds meer kan genieten van wat nu is, zonder dat gevoel van verzet van goed of fout.
LikeGeliked door 1 persoon
PK, ik laat je vraag even bezinken (“Wat durf jij niet te zeggen omdat je bang bent om iets kwijt te raken?”). Ik wil geen klanten kwijtraken is wat me als eerste te binnen schiet. Diplomatiek blijven dus.
De prangende vraag is: Hoe blijf ik trouw aan mezelf?
Hartelijk, WJ.
LikeGeliked door 2 people